De Hoge Venen
De Hoge Venen
Beschermd sinds
1957, vormen 5.000 hectare open veengebieden in de Hoge Venen niet alleen het
oudste natuurreservaat van Wallonië, ze zijn met stip ook het meest bekende
natuurgebied ten zuiden van de taalgrens. Terwijl toponiemen als Signal de
Botrange en Baraque Michel als verplichte kennis gebeiteld zitten in de
eindtermen van het onderwijs, omvatten de 67.000 hectare bossen en venen van
het nog veel grotere Natuurpark Hoge Venen-Eifel ook tal van minder bekende
plaatsen en natuurgebieden. Qua schoonheid en ecologische waarde moeten die
vaak niet onderdoen voor de alom bekende toeristische topbestemmingen.
Hoogplateau
Het plateau van de Hoge Venen is één van de laatste stukken wildernis in onze streken. Het ligt in en rondom de vierhoek Eupen-Monschau-Malmedy-Spa. De kern van het gebied is een bergrug van oude leisteen, met toppen tot 694 meter boven zeeniveau, meteen het hoogst gelegen deel van de hele Benelux. Op de schrale, moeilijk waterdoorlatende bodem vormden zich 10.000 jaar geleden – na de laatste ijstijd – de eerste hoogvenen.
Op de flanken van het hoogplateau liggen dorpen en kleine steden, maar de kern van het gebied, zo groot als een halve provincie, is behoorlijk ongerept, zonder bewoning of sporen van landbouw. In het desolate oerlandschap bovenop het plateau overheersen de weidsheid en de rauwe leegte, zeker in de winter. Een ruige omgeving, maar een droom voor echte wandelaars en natuurgenieters!
De bodem is hier extreem voedselarm, het klimaat ronduit arctisch. Alles groeit hier ontzettend traag. Dat kan ook moeilijk anders in een gebied waar de winter 8 maanden duurt en waar voor lente, zomer en herfst samen amper 4 maanden zijn gereserveerd…
Photos: Le Cabinet d'amateur - Christophe Allard
